در
فروتنی مانند زمین باش
در
مهر ودوستی مانند خورشید باش
هنگام
خشم وغضب مانند کوه باش
در
سخاوت وکمک به دیگران مانند رود باش
در
هماهنگی و کنار امدن با دیگران مانند دریا باش
در
کل خودت باش خود آن چیزی که هستی باش
«هفت
پند مولانا»
دارد فروکش می کند ....
پـــــاییز
آرام و بی صدا
می آید ...
خـــــــدا
شاعرانه ای دیگر می سراید
....
بوی نم باران ....
به
احساس خوبی که بر جا می نهند،
و
به دردی که از یکدیگر می کاهند
و
کمکی که بی هیچ منتی بهم میکنند
می
ارزند…..
گاهی در زندگی ات می مانند
گاهی در خاطره ات
آن ها که در زندگی ات می مانند
همسفر می شوند
آن ها که در خاطرت می مانند
کوله پشتی تمام تجربیاتت برای سفر
گاهی تلخ
گاهی شیرین
گاهی با یادشان لبخند می زنی
گاهی یادشان لبخند از صورتت بر می
دارد
اما تو لبخند بزن
به تلخ ترین خاطرهایت حتی
بگذار همسفر زندگی ات بداند
هر چه بود؛هر چه گذشت
تو را محکمتر از همیشه و هر روز
برای کنار او قدم برداشتن ساخته است
آدمها می آیند و این آمدن
باید رخ بدهد تا تو بدانی
آمدن را همه بلدند
این ماندن است
که هنر می خواهد
نه عاشق بودن است
نه گرفتن دستی که محرمت نیست…
نه حرف های عاشقانه و قربان صدقه های چند ثانیه ای…
آرامش حضور خداست
وقتی در اوج نبودن ها نابودت نمی کند…
وقتی ناگفته هایت را بی آنکه بگویی می فهمد…
وقتی نیاز نیست برای بودنش التماس ﮐﻨﯽ
و غرورت را تا مرز نابودی پیش ببری وقتی مطمئن باشی
با او هرگز
تنها نخواهی بود…
دلم شکسته، دلم را نمی خری آقا؟
مرا به صحن بهشتت نمی بری آقا؟
اگر چه غرق گناهم ولی خبر دارم؛
تو آبروی کسی را نمی بری آقا
...
هزاران
شمع دیگررا روشن کند
مثل
مهربانی که هیچ وقت با
تقسیم
شدن کم نمی شود
زیباست
که ببینی کسی میخندد
وزیباتر
اینکه بدانی خودت
باعث
خنده اش شده ای.
گاهی مجبورید
از آنچه که رفته بگذرید ،
از آنچه که هنوز باقیست
قدردانی کنید ،
و چشم انتظار آنچه که
در راه است باشید .